EEN WEESLIED

Een film van André van der Hout (1995)

 

Kleine handjes plukken ijverig
witte bloempjes tussen ’t gras
’t arme weesje juicht en jubelt
of er geen ellende was.

 

Op de meisjesafdeling van het burgerweeshuis in Rotterdam is zingen een dagelijks terugkerende bezigheid. Liederen, juichen en jubelen, moeten het trieste opgroeien zonder ouders een zilveren randje geven. De inhoud van de verzen geeft echter weinig aanleiding tot spontane vreugde; titels als “De Satan”, “Marianne’s dood” en “Het Kerkhof” zetten de toon.

In EEN WEESLIED wordt in de eerste plaats aandacht gegeven aan de liederen zelf. Veel dreigen er verloren te gaan in een cultuur waar de mondelinge overlevering van lied en geschiedenis steeds meer op de achtergrond raakt.

Drie Rotterdamse vrouwen die voor en rond de eerste wereldoorlog in het burgerweeshuis hebben gewoond, vertellen en zingen hun verhaal.